Εύλογη η εντύπωση ότι εξυπηρετούνται σκοπιμότητες

Το γεγονός ότι η λέξη «νόμιμον» είναι καρκινική και διαβάζεται το ίδιο και από την και από το τέλος συχνά επικαλούνται όσοι υποστηρίζουν ότι η ερμηνεία και εφαρμογή των κανόνων του δικαίου είναι σε τελική ανάλυση ζήτημα προσώπων. Και αυτό γιατί, στο πλαίσιο ενός συγκεκριμένου συσχετισμού ισχύος κοινωνικοπολιτικών δυνάμεων, διαφορετικά πρόσωπα ερμηνεύουν και εφαρμόζουν τους κανόνες δικαίου με διαφορετικό τρόπο και συχνά καταλήγουν σε εκ διαμέτρου αντίθετες απόψεις και θέσεις, ανάλογα με τις ιδεολογικές, θεωρητικές και πολιτικές αφετηρίες του εκάστοτε ερμηνευτή και εφαρμοστή των κανόνων δικαίου, χωρίς να παραβλέπεται και η τοποθέτησή του στο πεδίο της σύγκρουσης ή σύγκλισης ατομικών και γενικών συμφερόντων, που είτε εκπροσωπεί είτε υιοθετεί είτε ταυτίζεται με αυτά.

Μέσα σε αυτό το πλαίσιο είναι προφανές ότι οι εκάστοτε ερμηνευτές και εφαρμοστές των κανόνων δικαίου έχουν μεγάλα περιθώρια κίνησης, που συχνά γίνονται εκτεταμένα πεδία αυθαιρεσίας όταν προκύπτουν κενά νόμου, τα οποία επιχειρείται να ξεπεραστούν με επίκληση γενικών αρχών του δικαίου όπως n αναλογία, n επιείκεια κ.λπ., που n εξειδίκευση τους παρέχει πολλές ευκαιρίες για να γίνει το δίκαιο εργαλείο εξυπηρέτησης συμφερόντων. Εκεί και τότε το ανεξάρτητον των δικανικών κρίσεων συγχέεται σκοπίμως με το ανεξέλεγκτον αυτών.

Στη συγκεκριμένη περίπτωση, όπου – κατά τον έλεγχο του πόθεν έσχες των υπόχρεων πολιτικών, δικαστικών, δημοσιογράφων και λοιπών προσώπων – γίνεται χρήση γενικών αρχών του δικαίου, όπως λ.χ. είναι η αναλογικότητα, για να δικαιολογηθεί η προσφυγή σε κανόνες της φορολογικής νομοθεσίας, που ρυθμίζουν βιοτικές σχέσεις άλλου είδους και εξυπηρετούν άλλες ανάγκες και σκοπούς, πρέπει να συνεκτιμάται η βούληση του ιστορικού νομοθέτη και το αντικειμενικό νόημα του νόμου, να γίνεται χρήση των γενικών αρχών με εξαιρετική φειδώ και μόνο όταν δεν υπάρχει άλλη λύση, γιατί άλλως εύλογα δημιουργείται η εντύπωση ότι εξυπηρετούνται σκοπιμότητες και δικαιολογείται το υπό του Σόλωνος λεχθέν ότι στον ιστό της αράχνης εγκλωβίζονται μόνο τα μικρά και αδύναμα έντομα γιατί τα ισχυρά διαπερνούν ανενόχλητα.