ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΕΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΕΣ

Το σοσιαλιστικό όραμα και το πρόγραμμα του σοσιαλιστικού μετασχηματισμού, είναι βέβαιο, πως δεν μπορεί να «κατασκευαστεί» με συλλογική δράση. Μια πρωτοπορία, τη δοσμένη στιγμή, έχει την πρωτοβουλία να συστήσει ένα κίνημα αρχών γέννημα των αναγκών του λαού και των ειδικών συνθηκών του τόπου. Η ομάδα αυτή – οι συνιδρυτές του κινήματος- επιλέγει τον τρόπο και τη μέθοδο που θα μεταδώσει τις πληροφορίες με τελικό σκοπό τη διαμόρφωση ενός μαζικού – λαϊκού κινήματος που θα γίνει ο φορέας της αλλαγής. Οι διαδικασίες που θα επιλεγούν και η πραχτική δράση στη λήψη των αποφάσεων, στην πρώτη φάση ανάπτυξης του κινήματος, είναι ένα πρότυπο νοοτροπίας για την κατοπινώτερη διαμόρφωσή του και καθοριστικός παράγοντας για την τύχη του.

Το ΠΑ.ΣΟ.Κ. εμφανίστηκε στον Ελληνικό πολιτικό χώρο σαν ανανεωτικό κίνημα αρχών με σοσιαλιστικό πρόγραμμα και με οργανωτικό σχήμα τις δημοκρατικές διαδικασίες σ’ όλα τα επίπεδα της δομής του. Δηλαδή, οι συνιδρυτές του κινήματος, κατοχύρωσαν, στην ιδρυτική κιόλας πράξη, τη Σοσιαλιστική προοπτική του κινήματος και τη δημοκρατία σαν διαδικασία συλλογικής δράσης των μελών του για την πραγμάτωση αυτής της προοπτικής.

Πράγμα που σημαίνει πως η μόνη μέθοδος που γίνεται δεκτή για να οργανωθεί και ν’ αναπτυχθεί το κίνημα με σκοπό να μεταδώσει τις αρχές της ιδρυτικής του διακήρυξης και να πετύχει τους στόχους του είναι η δημοκρατική διαδικασία.

Και είναι η δημοκρατική διαδικασία το σύστημα εκείνο της συλλογικής δράσης όπου όλα τα μέλη μιας οργανωμένης ομάδας συσκέπτονται, συναποφασίζουν και συμπράττουν για όλα τα θέματα που αφορούν τον κοινό σκοπό. Καμμιά πρακτική σκοπιμότητα δεν μπορεί να νοθεύσει τη δημοκρατική μέθοδο λήψης αποφάσεων και κανένα «ειδικό μέγεθος» να ανατρέψει την ισοτιμία των μελών της ομάδας. Γιατί τότε οδηγούμαστε σε «αντιπροσωπευτικά» σχήματα και σε «ειδικευμένους» ηγέτες.

Η με κάθε τρόπο και σε κάθε στιγμή επαλήθευση στην πράξη, από το απλό μέλος μέχρι την ηγεσία, του σεβασμού των αρχών του κινήματος και της κατοχυρωμένης μεθόδου μετάδοσής τους διατηρεί το λαμπερό ανανεωτικό χαρακτήρα του.

Από την άλλη μεριά, η οποιαδήποτε παρέκκλιση από τις καταστατικές αρχές – ιδιαίτερα στην πρώτη φάση ανάπτυξης του κινήματος- δεν μπορεί, παρά να οδηγήσει σε καταστάσεις, όπου ευδοκιμούν υποκαταστάσεις της δημοκρατίας μορφές και λειτουργούν μηχανισμοί, που είναι δύσκολο να ελεγχθούν.

Και οι σκέψεις αυτές αποκτούν ιδιαίτερη σημασία, σήμερα, που βρισκόμαστε ξαφνικά στην πιο καθοριστική φάση του κινήματός μας.

Γιάννης Βαρλάμης                    Μάνος Πετούσης

Πέτρος Ευθυμίου                      Άλκης Ρήγος

Θοδωρής Καλούδης                 Τάσος Σαπουνάκης

Γιάννης Μαντζουράνης           Γιάννης Σεργόπουλος

Τάσος Ξένος                               Γιάννης Τούντας