αναζήτηση

ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ

To πολιτικό ημερολόγιο της Ελλάδας είναι γεμάτο από σημαδιακές ημερομηνίες.    Πολλές από αυτές έχουν ξεχαστεί, άλλες έχουν διαγραφεί,  ενώ για τις περισσότερες και σημαντικότερες γίνεται προσπάθεια να καταντήσουν απλές “εορταστικές επέτειοι”, δηλαδή πανηγύρι. Η ιστορική μνήμη σπρώχνεται από την Δεξιά να μεταμορφωθεί σε κλίβανο απολύμανσης των ζωντανών μηνυμάτων του λαϊκού κινήματος.

Είναι σαφής η πρόθεση των κάθε λογής αντιδραστικών και συντηρητικών δυνάμεων να στενέψει σε περιεχόμενο και να ευνουχιστεί σαν ιστορικό γεγονός και πολιτική παρουσία τόσο ο ξεσηκωμός στη Νομική όσο και η εξέγερση στο Πολυτεχνείο.

Όμως, για τον ελληνικό λαό, οι στόχοι του φοιτητικού και λαϊκού κινήματος παραμένουν ολοζώντανοι, και ο αγώνας του για εθνική ανεξαρτησία, λαϊκή κυριαρχία και κοινωνική απελευθέρωση συνεχίζεται.  Γι’ αυτό και η Νομική και το Πολυτεχνείο όχι μόνο δεν πρέπει αλλά και δεν μπορεί να ανακαταληφθούν από το κυρίαρχο σύστημα, ούτε να ενσωματωθούν και ενταχθούν στις αλλοτριωτικές και αφομοιωτικές διαδικασίες του.

Το αντιδικτατορικό φοιτητικό κίνημα παραμένει ορόσημο και συνάμα αφετηρία.

Ξεπερνώντας τα πλαίσια μιας κοινής ιστορικής επετείου γίνεται το σύμβολο της λαϊκής αντίστασης ενάντια στην αμερικανοκίνητη Χούντα και στο εξαρτημένο καθεστώς των μονοπωλίων και του ιμπεριαλισμού,  που τη γέννησε, την έθρεψε και τη στήριξε.

Είναι ζωντανή εθνική υποθήκη και η ανανέωση του συμβολαίου της γενιάς μας με τις γενιές εκείνες, που πάλεψαν για τους ίδιους ή ανάλογους στόχους και ηττήθηκαν.

Παράλληλα όμως είναι και η βάση για ένα νέο ξεκίνημα,  για νέους αγώνες, για τη πραγμάτωση των στόχων του λαϊκού κινήματος.

Το αντιδικτατορικό φοιτητικό κίνημα ως κορυφαία στιγμή της αντιδικτατορικής, πάλης του λαού συνιστά ταυτόχρονα μια συνέχεια και ένα νέο ξεκίνημα.    Ο αντιδικτατορικός,  εθνικοαπελευθερωτικός, δημοκρατικός και αντιιμπεριαλιστικός χαρακτήρας του ξεσηκωμού στη Νομική και μετά στο Πολυτεχνείο λειτουργεί σαν νήμα και  ιμάντας που συνδέει το φοιτητικό κίνημα κατά της δικτατορίας με κάθε κορύφωση ή κρίση της νεοελληνικής ιστορίας.

 Σήμερα,  έντεκα χρόνια μετά από εκείνα τα ιστορικά γεγονότα τόσο το φοιτητικό κίνημα όσο και γενικότερα ολόκληρος ο ελληνικός λαός καλείται σε μια vέα μάχη.    Αυτή η μάχη διεξάγεται κάτω από κρίσιμες και αντίξοες συνθήκες αλλά ταυτόχρονα και με ευμενείς τους συσχετισμούς της πολιτικής συγκυρίας.

Αν όμως η Νομική και το Πολυτεχνείο δεν είναι μόνο μια εκδήλωση του αδούλωτου φρονήματος και του μεγαλείου του Λαού μας, αλλά και η έκφραση της συμπυκνωμένης πείρας του για την πλήρη αδυναμία και ανικανότητα των παραδοσιακών σχημάτων και φορέων γενικά να ανταποκριθούν με τα πρόσωπα, τις δομές και τους τύπους λειτουργίας τους σε μια καινούργια, ποιοτικά ανώτερη συλλογική πολιτική βούληση και πράξη, τότε η λύση υποστασιοποιείται με διαφάνεια και ενάργεια.   

Δεν βρίσκεται έξω και πέρα από το Λαό. Προβάλλει σαν η απάντηση στην ιστορική αναγκαιότητα. Είναι η πολιτική μορφοποίηση και οργάνωση των μη προνομιούχων κοινωνικών δυνάμεων του ελληνικού λαού σε ένα ενιαίο ομοιογενή και γι’ αυτό ισχυρό και αποτελεσματικό πολιτικό μέτωπο που εγγυάται ότι επιτέλους κάποτε τα όνειρα του λαού μας θα πάρουν εκδίκηση σε μια πλατιά λαϊκή συσπείρωση που θα έχει τη θέληση και τη δύναμη:

να αποκαλύπτει τη συγκαλυμμένη αντίδραση, να απομυθοποιεί τους περίτεχνα οργανωμένους “εθνοσωτήριους” ρόλους της και να απογυμνώνει τον μεσσιανισμό της, να προτάσσει, στην απροκάλυπτη αντίδραση και την απειλή της, την οργανωμένη λαϊκή δύναμη και να αντιπαραθέτει στη φασιστική βία την δημοκρατική αντιβία, να μετουσιώνει την ελπίδα και αισιοδοξία των προοδευτικών λαϊκών δυνάμεων σε σοσιαλιστική προοπτική και να μεθοδεύει την αγωνιστική πορεία του λαού για την απολυτρωτική τομή στη δομή της κοινωνίας μας, χωρίς την οποία δεν είναι δυνατή ούτε η εθνική Ανεξαρτησία ούτε η λαϊκή κυριαρχία, ούτε η κοινωνική απελευθέρωση.

Αναδημοσιεύσεις:

Αρθρογραφία/Δημοσιεύσεις

Η αρθρογραφία και οι δημοσιεύσεις του Γιάννη Μαντζουράνη ανά κατηγορία ενδιαφέροντος.