Ο Πάτος και ο Λάκκος

Όπως ακριβώς και το μαχαίρι έτσι και η συγκάλυψη θα φθάσει μέχρι το κόκαλο, ενώ το έργο θα προσφερθεί στο πνεύμα της διαφάνειας, της σεμνότητας, και της ταπεινότητας, που εξ αρχής διέπει όλη την διακυβέρνηση της Ν.Δ.. Η πλήρης ταύτιση της πολιτικής και φυσικής ηγεσίας της Δικαιοσύνης ως προς τους στόχους εγγυάται την επιτυχία της θεατρικής παράστασης αυτού του θεάρεστου έργου.

Ο όλος σχεδιασμός στοχεύει στη κάλυψη όποιου προσώπου θέλουν και στην απόκρυψη όποιου εγκλήματος επιθυμούν, ενώ ταυτοχρόνως εκτυλίσσεται η παράσταση του θεάτρου παραλόγου υπό τον ψευδώνυμο τίτλο «κάθαρση της Δικαιοσύνης». Δεν ενδιαφέρει ούτε η ουσία, ούτε η αλήθεια, αφού για το θέαμα χρειάζονται μόνο αίματα και πτώματα. Δεν έχει σημασία ούτε ποιος είναι καλύτερος ή χειρότερος, ούτε ποιος είναι αθώος ή ένοχος, αφού θεωρούνται ασήμαντες λεπτομέρειες.

Έτσι θα δικαιωθούν οι πολιτικοί εκλέκτορες της σημερινής φυσικής ηγεσίας της Δικαιοσύνης, αλλά και – τις οίδε ; – ίσως πληρωθεί και η απώτερη φιλοδοξία του νυν Υπουργού Δικαιοσύνης, ήτοι η κατάληψη του θώκου του Προέδρου Δημοκρατίας.

Παραλλήλως, η “ακάθαρτη κάθαρση” ίσως λειτουργήσει και ως εφαλτήριο και πλυντήριο αθέμιτων και θεμιτών επιδιώξεων. Τοιούτοι καθαρτήρες δικαιούνται πολιτικής επιβράβευσης.

Και όταν αυτοί περνούν καλά, γιατί να υπάρξει έγνοια για τις παράπλευρες ανθρώπινες απώλειες. Ποιος νοιάζεται για τα θύματα αυτής της εφάμιλλης με ρωμαϊκή αρένα παράστασης;

Στο αδυσώπητο αμφιθέατρο της πολιτικής θηριωδίας θυσιάζεται το τεκμήριο αθωότητας και όλα τα συναφή ανθρώπινα δικαιώματα, που συνθέτουν το σύγχρονο ευρωπαϊκό νομικό πολιτισμό. Τα θύματα οφείλουν να αποδείξουν ότι είναι αθώοι, αλλιώς ας κόψουν το λαιμό τους.

Τι προσωπικά δεδομένα και παραμύθια της Χαλιμάς, αφού η σχετική Ανεξάρτητη Αρχή έγινε για εμάς τους εκλεκτούς και όχι για τον κάθε τυχόντα πολίτη. Τι στο καλό τοποθετήθηκε, ως Νο 2, ο κολλητός εξ αγχιστείας συγγενής του υπεράνω υποψίας Αρχιδικαστή.

Μέσα στη παραζάλη της απόλαυσης των προνομίων της εξουσίας, όμως, λησμόνησαν τα στοιχειώδη μαθήματα της ζωής. Παραθαρρεύτηκαν και ξέχασαν τον πάτο και τον λάκκο.

Όταν οδηγείς τη Δικαιοσύνη στις εσχατιές του πάτου, παραμονεύει ο λάκκος, που βαθαίνει και χωράει πολλούς, δηλαδή μεγιστοποιούνται οι πιθανότητες να πέσουν μέσα και οι – πάνω απ’ όλα – ανιδιοτελείς σκαπανείς.

Υπενθυμίζεται ότι ο λαός στη Σύρο λέει πως, “ όταν χέζεις στη θάλασσα, τα τρως στ’ αλάτι”, στο δε ευλαβώς θρησκευόμενο Πόρτο Γερμενό λέει πως “ μάχαιραν έδωκες, μάχαιραν θα λάβεις”.

Δεινόμαχος Τριβωνιανός