αναζήτηση

Εισαγγελία και Κυβέρνηση: Μια Ανάρμοστη Σχέση ή Εισαγγελική Ασπίδα σε Κυβερνητική Αταξία

  1. Ο ενταφιασμός της δικογραφίας Α. Παυλίδη από την Εισαγγελία Αρείου Πάγου επιτείνει την απονομιμοποίηση της δικαστικής εξουσίας στη συλλογική συνείδηση και ενισχύει τη λαϊκή καχυποψία για την αμεροληψία ανώτατων λειτουργών της.
    Η άρνηση διαβίβασης της επίμαχης δικογραφίας στη Βουλή – κατά το έγγραφο του Αντεισαγγελέα Α.Π., Α. Κονταξή – επιβάλλεται, γιατί: «…………………….. από το αποδεικτικό υλικό αφενός δεν καταγγέλλεται ποινικά ο υπουργός, αφετέρου δεν διαπιστώνεται ότι τα καταγγελλόμενα στοιχειοθετούν αξιόποινη πράξη,..» αφού «δεν διαβιβάζεται στη Βουλή παν ό,τι αναφέρεται κατά Υπουργού … αλλά πρέπει να αξιολογείται τούτο prima facie και από ποινικής άποψης και να εμπίπτει στο άρθρο 1 του Ν. 3126/2003…»
    Περαιτέρω Υπουργείο Δικαιοσύνης και Εισαγγελία Α.Π. επιχειρούν να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα με επίκληση της 4/2003 Εγκυκλίου του τότε Εισαγγελέα Α.Π., Δ. Λινού.
  2. Απλή επισκόπηση των σχετικών διατάξεων αποκαλύπτει τη σαθρότητα των προβαλλόμενων δικαιολογιών.
    Με πανομοιότυπη διατύπωση οι διατάξεις του εδαφίου β’ της § 2 του άρθρου 86 του Συντάγματος και της § 2 του άρθρου 4 του Ν. 3126/2003 για την «Ποινική Ευθύνη Υπουργών» ορίζουν ότι, εάν κατά την ανάκριση, προανάκριση, προκαταρκτική εξέταση ή άλλη διοικητική εξέταση προκύψουν στοιχεία για αξιόποινες πράξεις υπουργών «..διαβιβάζονται αμελλητί στη Βουλή από αυτόν, που ενεργεί την ανάκριση, προανάκριση ή εξέταση».
    Κατά την διάταξη της § 1 του άρθρου 83 του Κανονισμού της Βουλής :
    «Οι αιτήσεις της εισαγγελικής αρχής για τη χορήγηση άδειας άσκησης ποινικής δίωξης κατά Βουλευτή.., αφού ελεγχθούν από τον Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, υποβάλλονται στη Βουλή δια του Υπουργού Δικαιοσύνης..».
  3. Από τα προεκτεθέντα συνάγεται ότι:
    α) Σύνταγμα και σχετικός νόμος ρητώς επιτάσσουν την “αμελλητί” διαβίβαση κάθε σχετικής με ποινική εμπλοκή υπουργού δικογραφίας στη Βουλή, που μόνη αρμοδίως ελέγχει τα καταγγελλόμενα και ασκεί ποινική δίωξη,
    β) ποινική αξιολόγηση των καταγγελλομένων ούτε από πρώτη (prima) ούτε από δεύτερη (secunda) άποψη (facie) προβλέπεται από άλλο κρατικό λειτουργό,
    γ) η Εγκύκλιος του τότε Εισαγγελέα του Α.Π., Δ. Λινού, παραβιάζει διατάξεις του Συντάγματος και του Ν.3126/2003 και δεν βρίσκει έρεισμα στη διάταξη της § 1 του άρθρου 83 του Κανονισμού της Βουλής, που ρυθμίζει μόνον ζητήματα άρσης ασυλίας βουλευτών, αφού ο μεν Κανονισμός της Βουλής δεν μπορεί να τροποποιήσει διατάξεις Συντάγματος και τυπικού νόμου, όπως είναι ο Ν. 3126/2003, το δε γράμμα του νόμου είναι απώτατο όριο, που δεν ξεπερνιέται με προσφυγή σε διάφορες ερμηνευτικές μεθόδους, δ) πριν και μετά την έκδοση της προαναφερόμενης Εγκυκλίου παρόμοιες δικογραφίες ακόμη και με φαιδρές καταγγελίες εναντίον υπουργών διεβιβάζοντο στη Βουλή χωρίς ουδένα προηγούμενο εισαγγελικό έλεγχο.
  4. Ο χειρισμός της συγκεκριμένης υπόθεσης από τους φορείς της μεν εισαγγελικής αρχής παραπέμπει σε μεθοδολογίες λαστέξ, της δε Κυβέρνησης σε προσεγγίσεις κατά “καλά και συμφέροντα”, ενώ ταυτοχρόνως αποδεικνύει ότι η “κατ’ όνομα” ανεξάρτητη δικαστική εξουσία ελέγχεται ευχερώς, όταν κατάλληλοι άνθρωποι τοποθετούνται στις θέσεις-κλειδιά. Άλλωστε στο μέτρο, που η λειτουργία των θεσμών εξαρτάται από τη δράση των εκπροσώπων τους, και η απονομή της δικαιοσύνης σε τελική ανάλυση είναι ζήτημα προσώπων.

Αναδημοσιεύσεις:

Αρθρογραφία/Δημοσιεύσεις

Η αρθρογραφία και οι δημοσιεύσεις του Γιάννη Μαντζουράνη ανά κατηγορία ενδιαφέροντος.